Nextpop’s Tunnel Vision. Volume 1: Slow Burning [recenzja]

 Autor: Magdalena Poprawa 

Naciskasz ‘play’. Zamykasz oczy. Po 61 minutach i 54 sekundach naciskasz znowu ‘play’. I to właśnie robię od ostatnich 5 dni, z przerwami na pracę, jedzenie i... wykonywanie różnych innych funkcji życiowych. A to wszystko za sprawą krążka, na który miałam chrapkę już od wrocławskiego Nextpop Festival - mianowicie TUNNEL VISION - Slow Burning vol.1.

Przyznam szczerze, że od wytwórni Nextpop zawsze oczekuję więcej, niż od pozostałych. Prawdopodobnie trochę mnie sobie wychowali-  przyzwyczaili mnie do wysokiej jakości i bardzo przemyślanych płyt. Więc, nie ukrywam, że poprzeczkę postawiłam im na start bardzo wysoko. Z ręką na sercu mogę się przyznać, iż dużej części  zespołów na płycie nie znałam (oczywiście są już ‘zlajkowane’ na Facebooku, co do jednego) i nie byłam przekonana  co do takiej kompilacji, która miałaby na jednej płycie zgromadzić tak wielu artystów, w tym również spoza wytwórni. I dostałam ‘prztyczka’ w nos za to powątpiewanie w ten pomysł już przy pierwszej piosence.

            

Płyta zaczyna się bardzo pozytywnym akcentem, a mianowicie utworem zespołu Fink o tytule ‘Sort Of Revolution’, a raczej mniej znaną jej dłuższą wersją. Piosenki akustyczne uwielbiam w dużej mierze za ten dźwięk, który często normalnych ludzi irytuje, a mianowicie dźwięk przesuwania palców po progach gitary. Tu już od samego początku mamy ogromny plus utworu. Zahaczając o świetną perkusję i linię basu oraz wokal, który nie będąc jakoś bardzo oryginalnym, wpisuje się jednak świetnie w tę dość lekką kompozycję- chyba mamy przepis na idealny, trochę jeszcze zaspany weekendowy poranek.

            

Prawdopodobnie jednym z ostatnich gatunków, których obecności na tej płycie bym się spodziewała, był jazz. I to taki można powiedzieć taki przebrzmiewającym folkowymi brzmieniami jazz, a dokładniej: Thomas Dybdahl- ‘I Just Can’t Bring Myself To Say The Words’. Przesłuchałam kilkukrotnie, za każdym razem z innymi odczuciami. Ale mam wrażenie, że to dobrze- to piękny smaczek na tym krążku.

            

Jednym z moich ukochanych kawałków na tej płycie z pewnościa jest ‘Hold Your Horses’ autorstwa Fallulah. Mrocznie, trochę przerażająco, bardzo klimatycznie i jeszcze bardziej ‘miękko dla ucha’. Nie umknęła mi też cudowna Agnes Obel w utworze ‘Riverside’, która klawiszami tworzy magiczną aurę lekko oprószoną jej vibratem oraz, również klawiszowy, Gem Club w utworze ‘Red Arrow’ z przepiękną mini-chrypą wokalisty i samplami, które rozchodząc się gdzieś w środku, dają efekt muzycznych kręgów na wodzie. Pięknie w klimat wpisuje się też Little Dragon w kawałku ‘Twice’- bardzo pasuje do całości, z tym elektronicznym ‘sznytem’ i głębokim głosem wokalistki. Przez chwilę miałam nawet wrażenie, że wrzucono na płytę jakąś starą piosenkę Coldplay, a to za sprawą The Cinematic Orchestra i piosenki ‘To Build A Home’- klawisze i wokal z pięknymi, czystymi ‘górami’- zdecydowanie jestem na tak. Podobnie słuchając William’a Fitzsimmons’a w utworze ‘Beautiful Girl’, z jego klimatycznym wokalem i ‘plumkającą’ gitarą w tle- do zapętlania w jesienne wieczory :)

      

Moim artystą-odkryciem na tym krążku zdecydowanie jest cudowna, dziesięciokrotnie nominowana do nagrody Grammy, Me'shell Ndegeocello. Utwór ‘Bitter’, który zaproponowała na płycie wytwórnia Nextpop tak bardzo ugrzązł mi w głowie, że choć raz dziennie muszę sobie zaaplikować te głębokie dźwięki, które w towarzystwie skrzypiec i gitary akustycznej brzmią niemalże jak modlitwa.

            

No i oczywiście nie mogło na tej płycie zabraknąć podopiecznych wytwórni. Cudowna KARI w utworze ‘The one’ (chyba moim ulubionym, zaraz obok ‘I am your echo’), który początkowo trochę przypomina jeszcze pierwszą jej płytę, po czym zdecydowanym wejściem perkusji i klawiszy oddziela to, co było ‘kiedyś’ od tego, co jest ‘tu i teraz’. Znalazł się tam też jeden z lepszych projektów, jaki było mi dane usłyszeć na żywo, a mianowicie BOKKA, czyli zamaskowani elektroniczni specjaliści od dobrego brzmienia, świetnych sampli i używania najmniej oczywistych dźwięków do przekazania maksimum emocji. Utwór ‘Wait For It’ jest tutaj jakby dla kontrastu z całością płyty- jest jej mocnym tąpnięciem na koniec- tak jakby to tytułowe ‘slow burning’ miało przy ostatniej piosence spalić nas jednak w zupełności w ciągu trochę ponad 4 minut. 

Na płycie nie mogło też oczywiście zabraknąć singla promującego płytę, a mianowicie Fismolla w duecie z czarującą Oly., która jest moim zdaniem jedną z najjaśniej świecących artystek młodego pokolenia na polskiej scenie muzycznej (którą, dzięki Bogu, wytwórnia wyciągnęła z YouTube’a i pozwoliła nagrywać to, co jej w duszy gra). Odkąd dowiedziałam się o tym, że będą pracować z Fismollem pod tym samym sztandarem czekałam na taki właśnie duet: delikatne wokale, ten sam poziom odczuwania muzyki, podobny klimat... ‘The Healing’ musiało wyjść pięknie.

            

Z premedytacją pominęłam dwie piosenki, które w moim odczuciu były troszkę słabszymi propozycjami (co nie zmienia jednak faktu, iż pasują klimatem do płyty i wpisują się w krążek delikatnością i podobnymi emocjami). Chodzi mi tu o ‘Patience’ zespołu Low Roar oraz Here We Go Magic z ich piosenką ‘Over The Ocean’. Co do pierwszej z nich - mimo całej mojej sympatii do tych trzech chłopaków uważam, że akurat ten utwór jest jednym ze słabszych, które stworzyli. Z kolei druga z piosenek chyba najzwyczajniej w świecie nie przypadła mi do gustu: pierwszym słowem, jakie przyszło mi na myśl podczas słuchania jej było ‘odwrócona’- bo taka właśnie wydaje mi się być ta kompozycja. Ale przecież „jeszcze się taki nie narodził, co by wszystkim dogodził”, czyż nie?

            

Będąc zupełnie szczerą - ta płyta to, mimo wszystko, prawdopodobnie jeden z lepszych krążków, jakich słuchałam w życiu - z całym jego przemyśleniem i konsekwencją. To pozycja idealna na jesienne wieczory pod kocem z kubkiem kakao w ręce. Polecam raczej bez książki... szkoda trwonić tak piękne dźwięki.

 Nextpop’s Tunnel Vision. Volume 1: Slow Burning 

01. Fink - Sort Of Revolution

02. Thomas Dybdahl - I Just Can't Bring Myself To Say The Words

03. Fallulah - Hold Your Horses

04. Agnes Obel - Riverside

05. Gem Club - Red Arrow (John)

06. Me'shell Ndegeocello - Bitter

07. Little Dragon - Twice

08. Low Roar - Patience

09. The Cinematic Orchestra - To Build A Home

10. William Fitzsimmons - Beautiful Girl

11. Here We Go Magic - Over The Ocean

12. KARI - The One

13. Fismoll feat. Oly. - The Healing

14. BOKKA - Wait For It


Podobała Ci się ta recenzja? Chcesz więcej? 
Lubisz być na bieżąco z muzycznymi nowościami? 
Nie wiesz na jaki koncert warto się wybrać?

Polub nasz profil na facebook'u! ;)