Fismoll - Box of Feathers [recenzja]

 Autor: Magdalena Poprawa 
29 czerwca ukazał się drugi album Fismolla zatytuowany Box of Feathers. Z wielkim apetytem zabraliśmy się za odsłuch tego materiału. Przeczytajcie naszą recenzję tego krążka.

Dwa lata wzruszeń, uniesień muzycznych, ciarek powodowanych dźwiękami płynącymi z At Glade.

Przede mną leży pudełko z piórkiem na okładce, na które tyle czekałam i którego zdjęciami od dawna byłam kuszona. Lepszej nagrody za miesiące wyczekiwania i lepszego towarzystwa na wakacyjne dni nie mogłam sobie wymarzyć.

Box of Feathers jest z pewnością mocniejsze niż poprzednia płyta Fismolla - dużo w niej perkusji i sporo gitary elektrycznej, mocniejszych chórków. I to właśnie sprawia, że płyta wydaje się być jeszcze bardziej pełna, niż poprzednia – jest w niej jeszcze więcej naturalności i prawdy, tej emocjonalnej. A co w muzyce może urzekać bardziej niż prawda?

Fismoll zaprasza nas do swojej bajki, najpierw delikatnie ciągnąc za rękę w Eager Boy, pozwala nam wejść do środka. Piosenka znana była już kilka dni przed premierą płyty, co nie zmienia faktu, że odkryłam ją zupełnie na nowo w kontekście całego krążka. Przesłuchana wcześniej kilkanaście razy, dziś zdała mi się czymś zupełnie innym – jakby w przypadku tej płyty słuchanie jej jedynie jako całości miało jakiś sens. Słowa „symmetry divide - in the fragile and in the strong” (tłum. przepaść symetrii między kruchym, a silnym) mówią dokładnie o tym, co słyszę w głośnikach, słuchając jej.

Kolejnym krokiem w opowieści Fismolla jest Tales – obfitująca w magię gitary akustycznej i pokazująca całe spektrum jego możliwości wokalnych. Ciepło jego głosu buduje niezwykły nastrój – od pięknych przejść, po refren, który mimowolnie sprawia, że zamyka się oczy. Nagle jest się znowu „na polanie”, ale tym razem całkiem nowej, bardziej zielonej pełnej majestatycznych drzew. Z kolei Soldier, który miałam już przyjemność słyszeć na żywo podczas jednego z koncertów, jest dla mnie utworem, który w jakiś specyficzny sposób obnaża duszę Fismolla. Może to bas, który zapiera mi dech, kiedy słucham płyty na słuchawkach, a może to skrzypce, które tak bardzo poruszały mnie w poprzedniej płycie i robią to samo teraz.

Utwór Holy Ground jest dla mnie z kolei czymś w rodzaju psalmu. Arek nigdy nie bał się mówić o swojej wierze – lecz to właśnie w taki muzyczny sposób mówi mi o niej w najbardziej szczery sposób. Natomiast Let Me Breathe My Sigh jest prawdopodobnie odpowiedzią na piosenkę z poprzedniej płyty, o bliźniaczo podobnym tytule – Let Me Breathe Your Sigh. Gdy rozmawialiśmy z Fismollem kilka miesięcy temu powiedział, że nowa płyta będzie inna, silniejsza i dojrzalsza o emocje, które pojawiły się w jego życiu przez ten czas – i mam wrażenie, że właśnie w taki sposób stara się korespondować ze „starym” Arkiem, że stara się sumować poprzedni etap jego życia i wejść w zupełnie nowy.

Tracklista albumu Box of Feathers:

1. Eager Boy

2. Tales

3. Soldier

4. Holy Ground

5. Let Me Breathe My Sigh

6. Made Of Clouds

7. Cracking Ground

8. Matricaria

Made of Clouds po pierwszym odsuchaniu, jest dla mnie utworem dość niezrozumiałym i bardzo tajemniczym. Czuję sporo siły w nim płynącej w dźwiękach skrzypiec i perkusji. Z kolei Cracking going niesie w sobie wiele smutku i żalu, dobitnie świadczy o tym tekst "their only hope is in the end of the world". Takie utwory są potrzebne wszystkim – potrafią burzyć i budować od nowa, a to przydaje się każdemu człowiekowi.

Na finał Fismoll zostawił nam Matricaria, czyli po łacinie… rumianek. Utwór jest bardzo delikatny, z pięknie brzmiącą perkusją w tle i wysokimi nutami wyciąganymi przez Arka, do których tak nas już przyzwyczaił. I to właśnie w niej pojawia nam się w końcu tytułowe „pudełko piór”. Hipnotyzuje, elektryzuje i nastraja w tak wzruszający sposób, że trudno jest nie mieć ciarek na plecach.

No więc 2 lata. At Glade towarzyszyło mi bardzo często  – w gorszych i lepszych dniach, na wakacjach i podczas zarywanych nad pracą nocy. Poleciłam ją wielu osobom, wiele razy dziękowałam ludziom uczestniczącym w jej tworzeniu, wiele wieczorów z nią spędziłam. I teraz to wszystko zatoczyło koło – Box of Feathers delikatnie wsączyło się we mnie i otula mnie już od kilku godzin. I oby robiło to jak najdłużej.

Pudełko Piór, jesteś niewyobrażalnie ciężką dawką emocji.