Dębica Goodfest 2014 [relacja]

 Autor: Magdalena Poprawa 

Za nami trzecia edycja Polish New Music Festival czyli Goodfest. W ostatnią sobotę sierpnia (30.08) w Dębicy odbyło się prawdziwe święto polskiej sceny alternatywnej. Koniecznie przeczytajcie naszą relację!

Młoda polska scena muzyczna jest jednym z najprężniej rozwijających się ośrodków muzycznych, z pewnością w Europie, a może nawet i na świecie. Na poświadczenie tych słów, można przywołać prawdopodobnie największą imprezę skupiającą polską młodą "alternatywę", czyli Goodfest w Dębicy. Tegoroczna edycja festiwalu, przynajmniej mnie, zmiotła z powierzchni Ziemi. To był line-up marzenie.

Na pierwszy ogień Stara Rzeka - alternatywnie, muzycznie i bardzo... wciągająco. Jak las nocą - coś Cię do niego przyciąga, czegoś w nim nie rozumiesz, czegoś się boisz. Mimo jasnego dnia, tę dozę niepokoju podczas występu można było wyczuć wręcz namacalnie.

fot. Dębica Goodfest (Facebook)

Co dalej? Cudowna Rebeka (wbrew pozorom - duet). Tyle razy podśpiewywałam ich Melancholię pod nosem, a tu nagle fala dźwięku powala mnie na żywo i to jeszcze z jaką klasą! Dojrzałość muzyczna - level: master. Zaraz po Rebece przyszła pora na (może trochę nie moją bajkę, ale...) Kaliber 44. Nie powiem, żebym kiedykolwiek słyszała większość z tych piosenek, ale z pewnością energią roznieśli scenę. I byli na niej najdłużej, głównie przez bisy i sporo interakcji z publiką.

Kolejnym zespołem, który został pozytywnie przyjęty w Dębicy był elektroniczny KAMP!. Chłopaki nie dość, że wyglądają, to jeszcze grają tak, że nie da się ich słuchać w bezruchu. I to prawdopodobnie wtedy nabyłam moje pierwsze (z wielu) siniaków. Nie zeszły do dziś, ale jakoś nie umiem mieć tego za złe chłopakom po tym, jak dobrze się zaprezentowali.

fot. Dębica Goodfest (Facebook)

Każdy kto mnie zna wie, że w sprawie kolejnego artysty mam duże problemy z obiektywizmem. Każdorazowo (w tym przypadku nie mogło być inaczej) miałam wrażenie, że publika pod sceną współodczuwała ze mną ten rodzaj sztuki, jaką on prezentuje. Ludzie obok mnie z zamkniętymi oczami wsłuchujący się w dźwięki... Fismoll jak zawsze zaczarował publikę, przeniósł w swój świat i... część z nas chyba w nim pozostało.

Dość szybko jednak musiałam się ocknąć, bo chwilę potem zostałam zgnieciona przez rzeszę fanek pewnego cholernie utalentowanego chłopaka - czyli Dawid Podsiadło, który w pełni pokazał, co potrafi. Żeby było jeszcze lepiej, zaraz potem na scenie zespół Heko, z którym występuje Dawid, zastąpili młodzi chłopacy z Dąbrowy Górniczej. Nowa płyta Curly Heads już jest uwzględniona w moich październikowych wydatkach studenckich jako zakup "must-have". I tak poza tym, to nie wiem, co jeszcze mogę napisać, poza brzydkimi przymiotnikami określającymi moc tych zaledwie dwóch piosenek, które nam zaprezentowali.

fot. Dębica Goodfest (Facebook)

Chwilę po nich, jakby w zupełnym oderwaniu, zaprezentowała nam się przecudowna KARI z utworem inspirowanym twórczością Krzysztofa Pendereckiego. Piękne wysokie dźwięki, muzykalność przez niektórych określana jako "totalna" i absolutna wariacja na temat - czyli wszystko, czego się spodziewałam. Ale takiej przewidywalności chce się więcej. Chwilę później przejechał mnie muzyczny i emocjonalny czołg (nie licząc siły czołgu, jaki napierał na mnie z tyłu - czyli jakieś 12 tysięcy ludzi za mną). Najbardziej kolorowy ptak polskiej sceny muzycznej - Brodka, która z koncertu na koncert pokazuje, że można robić coś jeszcze lepiej i lepiej. Przy tej kobiecie na scenie nie da się nie skakać.

No właśnie, kto by się przejmował, skoro zaraz potem na scenę wkroczyła zamaskowana ekipa w białych kombinezonach - BOKKA. I wiecie co? Zaczynają mnie trochę denerwować. Płyta się w domu kurzy, bo nie mogę jej słuchać, a to co robią na koncercie przechodzi wszelkie pojęcie i "ona" (moim zdaniem jeden z lepszych krążków, jakich słuchałam w życiu) po prostu przestała mi wystarczać. Przecież ten zespół nawet przy problemach technicznych i po "kłótni" z komputerem (który również jest częścią składu) jest nie do przebicia. Na początku zawsze witają nas z swoim kosmosie... Mi zdecydowanie pasuje ich galaktyka.

Podsumowując: tam trzeba być za rok!